Kostka 7x7 - największa oficjalna konkurencja WCA.

Kostka 7x7 tak samo jak jej mniejsza siostra, ma o ponad 30 lat krótszą historię od oryginalnej Kostki Rubika, i ponad 20 lat od kostek 5x5 i 4x4.
Długi okres stagnacji w wypuszczaniu większych modeli kostek wynikał głównie z powodu użycia niejednolitych mechanizmów - kostki 2x2, 3x3, 4x4 i 5x5 były bazowane na innych konstrukcjach bez wspólnych elementów.
Kostki Rubika 2x2 miały mechanizm utrzymujący się na ruchomych zatrzaskach, a rzadziej, w przypadku kostek innych marek zwyczajnie użyto mechanizmu 3x3 z zablokowanym jednym rogiem, podobnie do dzisiejszych konstrukcji. Pierwsze kostki 4x4 używały specjalnie uformowanej kuli z suwakami dla centrów, na których trzymały się pozostałe zewnętrzne części.
5x5 została stworzona przez nabudowanie dodatkowej warstwy przedłużeń do części kostki 3x3, na których trzymają się centry i krawędzie boczne.
W podobny sposób została stworzona pierwsza fizyczna kostka 7x7 przez Etienna de Forasa - poprzez nabudowanie dodatkowych przedłużeń na części East Sheena 5x5 i zakotwiczenie w nich dodatkowych warstw centrów i krawędzi bocznych.
Takie rozwiązanie konstrukcyjne zaowocowało artefaktem w postaci wybrzuszających się drugich warstw podczas obrotu ścianami zewnętrznymi. Łatwo jednak dostrzec, że żaden z wyżej wymienionych mechanizmów nie nadawał się do modelu produkcyjnego.

V-cube 7

Koncepcja produkcyjnych kostek od 2x2 do 11x11 została zaprezentowana już w 2003 roku na stronie www.olympicube.com - w tym samym czasie mechanizmy tych kostek o jednolitej konstrukcji zostały zgłoszone do greckiego urzędu patentowego przez Panagiotisa Verdesa.
Mimo uzyskania patentu już w 2004 roku, pierwsze prototypowe kostki 7x7 zostały zaprezentowane dopiero w lutym 2007 roku na Olympicube, wraz z nagraniem ułożenia tej kostki przez Franka Morrisa.

Pierwsza nadzieja na zmianę została zaprezentowana już w 2003 na stronie nieistniejącej już stronie www.olympicube.com gdzie zostały przedstawione zaprojektowane już i wysłane do greckiego urzędu patentowego kostki od 2x2 do 11x11, oparte na całkowicie nowym mechanizmie zarysowanym dwie dekady wcześniej przez Panagiotisa Verdesa - ojca współczesnych kostek speedcuberskich.

Patent na nowatorskie konstrukcje został przyznany w 2004 roku. Od tego czasu rozwiązanie wszystkich problemów produkcyjnych i dystrybucyjnych zajęło ponad 4 lata, ale już w maju 2006 roku na stronie www.olympicube.com w miejscach widoczne były zdjęcia fizycznych kostek 5x5 i 6x6, a już w lutym 2007 roku pojawiła się kostka 7x7. Około tego okresu na stronie oraz w internecie zaczęły krążyć nagrania Franka Morrisa - ówczesnego rekordzisty świata w kostce 5x5 - układającego pierwsze prototypy V-cube 5, 6 i 7.
Ostatecznie do premiery trzech pierwszych kostek - 5x5, 6x6 i 7x7 - doszło w połowie 2008 roku pod firmą Verdes Innovations SA, założoną przez Konstantinosa Verdesa.

Dziś wiadomo, że była to najważniejsza premiera w dziedzinie speedcubingu.
Doprowadziła ona nie tylko do natychmiastowej poprawy rekordów świata w kostce 5x5 o 19 sekund w przeciągu roku w średniej - 1:35.04 Takayukiego Ookusy w marcu 2008 roku do średniej 1:16.75 Dana Cohena w marcu 2009r - ale też fundamentalnej zmiany mechanizmów wszystkich kostek 2x2, 3x3, 4x4 i 5x5, oraz umożliwienia tworzenia większych kostek.
W wyniku dostępności skalowalnego mechanizmu, bardzo szybko modyfikacje konstrukcji V-cube stały się standardem wśród kostek sześciennych, a w 2009 roku 6x6 i 7x7 zostały wprowadzone jako oficjalne konkurencje do zawodów WCA. Są to dwie kostki w których Polska posiada długą historię rekordów świata ustanowionych przeze Michała Halczuka i Europy ustanowionych też przez Tymona Kolasińskiego.